De minister, de groene maffia, gewelddadige dierenactivisten: iedereen heeft het op de [kleine] boeren gemunt. En op hun privé-bezit.
Alleen mensen zoals u en ik, de gewone man en vrouw, staan nog achter hen. Binnenkort ga ik hier zelfs de straat voor op.
Boeren zijn het fundament van onze economie. Zij voeden niet alleen ons, Nederlanders, maar nog veel meer mensen.
Zij hebben van ons kleine landje de tweede landbouwnatie ter wereld gemaakt.
Zij bezitten in ons land dan ook twee derde van de grond. Precies dit geeft scheve ogen bij linkse milieu-activisten [en de 1 promille]. Zij maken de boeren zwart als de grote ‘vervuilers’.
Als de regering hier slaafs in meegaat, zal dit linkse activisme [eerst] onze boeren onteigenen en wurgen. De stikstofpolitiek is de nieuwste stok om de boer te slaan. Dit moet ophouden!
Schouten moet juist pal staan voor de boeren en de stikstofpolitiek overboord zetten. Het is erop of eronder voor de boeren.
Alle deskundigen bevestigen dat de huidige rampzalige politiek een enorme impact op de boeren gaat hebben. En op ons allemaal.
Er gaan steeds meer alarmbellen af over de milieupolitiek van Rutte III: het gasverbod, de verlaging van de maximumsnelheid, nu weer het wurgen van het boerenbedrijf.
Allemaal omdat het ‘moet’. Omdat het niet anders zou kunnen. Hoe heeft ons land zich dan zo in de hoek geverfd ?
TEN EERSTE: politiek en media voeren het milieubeleid graag op als resultaat van ‘wetenschappelijk onderzoek’. Maar alleen voor zover dat in hun kraam te pas komt.
De strategie is duidelijk. Hoewel het hun vak is, houden politici eigenlijk niet van debat. Zij vinden het veel prettiger om hun ideeën en ideologieën zonder debat door te voeren.
Wat is makkelijk dan oppositie tegen vermeende ‘wetenschap’ als buiten de orde te verklaren? Als irrationele ‘ontkenning’. Zodat je je politiek zonder weerstand kunt uitvoeren?
We hebben die tactiek gezien bij het CO2-debat. Wie denkt dat het klimaat niet wezenlijk opwarmt, of zelfs maar dat het zo’n vaart niet loopt, werd meteen als ontkenner gedemoniseerd.
We zien dit patroon terugkeren bij de stikstofpolitiek, waar onze boeren nu op grote schaal slachtoffer van dreigen te worden.
De boeren zijn het eerste slachtoffer. Maar zij niet alleen. Het verdwaasde regeringsbeleid legt ook huizenbouw en wegenaanleg stil. De eerste faillissementen zijn al een feit.
De VVD, ooit de partij van ‘blij dat ik rij’, gaat nu voorop [nou …] om de maximumsnelheid te verlagen: ‘Heel Holland honderd!’
Allemaal vanwege het zogenaamde stikstofgevaar!
TEN TWEEDE: Het vermeende probleem zijn de stikstofverbindingen. Die worden vooral in de veeteelt uitgestoten. Zij verwaaien en kunnen terecht komen in natuurgebieden.
Doen ze daar kwaad? Dat is maar hoe je het bekijkt. Ze verrijken namelijk de bodem waar dat niet de bedoeling is. Volgens sommigen althans.
Vaak gaat het hier juist “om de minst natuurlijke natuur van Nederland”, legt wetenschapsjournalist Rypke Zeilmaker uit. [lees zijn blog !]
De bos en heide die wij als ‘natuur’ ervaren, zijn in feite “roofbouwrestantjes”. Wat wij natuur noemen in Nederland, zijn “uitgeboerde” en afgekeurde landbouwgronden, vervallen tot stuifzand en heide. Dat kun je alleen maar met allerlei kunstgrepen zo houden, want anders bouwt de natuur zich daar vanzelf weer op.
Stikstof helpt daarbij. Maar dat wil de groene maffia niet. Die wil alles precies zo houden zoals het de vorige eeuw was.
TEN DERDE: Erger nog, Nederland heeft tal van dergelijke lapjes aangewezen als zogenaamd Natura 2000 natuurterrein. Volgens EU-wetgeving is dat onomkeerbaar en nu zitten we eraan vast.
Van deze combinatie van ondoordacht eco-hobbyisme [het is meer dan een hobby] en starre EU-juristerij dreigen onze boeren nu het slachtoffer te worden.
Via diplomatieke achterkamertjes is Nederland deze verdragsverplichtingen stilletjes aangegaan, waarop de groene maffia zich nu met succes beroept.
Waarom laten premier Rutte en minister Schouten zich voor dit karretje van Jesse Klaver spannen? Sinds wanneer voert een regering de agenda van de oppositie uit? [omdat het geen echte oppositie is]
“Dat je de strengste milieu-eisen opwerpt voor slechts een beperkte natuurselectie” verstopt Rutte III zich “achter gebabbel over ‘Europese verplichtingen’”, aldus Zeilmaker.
Het is zelfs mogelijk dat de zeldzame plantjes die men zo graag wil behouden, het veel beter zouden doen met wat gratis aangewaaide stikstofbemesting.
“Met elk nieuw plan om klimaat te redden, lijkt Den Haag de burger verder van zich te vervreemden”, schrijft De Telegraaf.
Wie denkt bovendien dat het met het ‘oplossen’ van het stikstofprobleem afgelopen is, heeft het mis. Dat zegt scheikundige dr. Jaap Hanekamp in dezelfde krant.
“Dit gaat niet meer weg. Volgend jaar vinden we een nieuw ‘gevaar’, en dan nog één en nog één.” Er komt geen eind aan de vermeende milieurisico’s.
Deze scheikundige concludeert echter ook dat we niet eens in staat zijn de werkelijke neerslag van stikstof te meten [!!]. Hanekamp: “Dan weet ik genoeg. Als samenleving zijn we gek geworden dat we het acceptabel vinden dat dit gebeurt.”
Hanekamp was aan de lijn bij stand.nl over ‘De lage PFAS-norm was paniekvoetbal van het kabinet’ (29-11, Radio1). Ik schreef toen
Mijn mediamoment: (presentator) Carl-Johan de Zwart onderbreekt prof. Hanekamp met felheid toen deze er op wees dat het pfas-beleid zal leiden tot slechtere gezondheid bij werkloos geworden bouwvakkers. Dit relevante punt legde hij dus niet voor aan mevrouw Kröger van Groenlinks.
Een ander zegt: “Er ís geen stikstofcrisis in natuurwetenschappelijke zin. De crisis is puur boekhoudkundig, rekenkundig, ambtelijk, juridisch.”
Dan is er de arrogantie van ‘klimaatwetenschappers’. Zij hebben zich lang gedragen als wetenschappers die andere wetenschappen overbodig maken, schrijft commentator Syp Wynia.
Maar “die tijd is voorbij. Biologen, economen en ingenieurs durven uit de kast te komen.” Eindelijk komen de echte deskundigen aan het woord.
Ook de grote ondernemersorganisaties VNO-NCW en MKB-Nederland waarschuwen voor een banenverslindende recessie als gevolg van de knettergekke stikstofpolitiek
“De netto toegevoegde waarde van de landbouw is 43 miljard euro”, benadrukt LTO-voorzitter Marc Calon. “En nu stokt de veehouderij. Hetzelfde gebeurt met woningbouw en infrastructuur. Dit kost miljarden!”
“Het is alsof de politici in een ivoren toren bivakkeren van juristerij en natuurfundamentalisme.” En tegen Rutte III: “Kom daaruit!”
Met deze rigide stikstofpolitiek brengt Nederland niet alleen zijn boeren, maar uiteindelijk zichzelf om zeep. Calon: We zijn “een tunnel ingelopen waarvan we wisten dat die aan de andere kant zit dichtgemetseld. Er is maar één uitweg, en dat is de weg terug.”
Wanneer de milieuactivisten en de EU hun zin krijgen, is het met het boerenbedrijf in Nederland snel gedaan.
Het CDA, ooit boerenpartij bij uitstek, pleit ervoor onze tweede positie op de wereldranglijst maar op te geven. Ook in het CDA zelf breekt daarover heibel uit. “CDA is D66 geworden”, klaagt een partijprominent.