IBOP – In balans, open, praktisch

De hoogleraren vermoeden hoe moeilijk het is om de kwaliteit te controleren van grote hoeveelheden mRNA. De bekende methoden zijn geschikt voor kleine volumes.

Hoe zorgen ze er voor dat al het mRNA in de lipide nanodeeltjes komt ?

Hoe wordt de concentratie van het mRNA in elke batch gecontroleerd, hoeveel zit in de lipide-nanodeeltjes en hoeveel daarbuiten ?

3  Riskante hulpstoffen

De hulpstoffen ALC-0159 en ALC-0315 zijn nodig voor de vorming van de lipide nanodeeltjes. Ze zijn “niet direct goedgekeurd voor gebruik op of in het menselijk lichaam”. Het veiligheidsinformatieblad meldt “dat ALC-0315 zowel de ogen, de huid als slijmvliezen irriteert”.

Het inkapselen van mRNA in lipide-nanodeeltjes is een zeer complex proces omdat het middels zelforganisatie verloopt; men kan het slecht besturen.

Zijn of komen er onderzoeken om (a) de additieven (na toepassing) te lokaliseren, (b) de toxicologische effecten van die stoffen of hun biologische afbraakproducten te bepalen?

4  Bijwerkingen en partij(batch)nummer

De vier zijn bezorgd omdat de bijwerkingen lijken af te hangen van het partijnummer. Ze denken dat de hoge productiedruk tot die variatie kan leiden. [Dit belangrijke signaal komt later op IBOP]

Dat mag eigenlijk niet want alle flacons moeten dezelfde inhoud bevatten.

5  Bijwerkingen niet door werkzame stof

Sommige bijwerkingen treden veel sneller op dan je zou verwachten als ze door het gevormde spike-eiwit veroorzaakt worden. Een toxische of allergische reactie is waarschijnlijker.

[Dit signaal is nieuw voor mij. Na hoe veel tijd wordt het spike-eiwit gemaakt, inderdaad ?]

De hoogleraren overwegen de vragen ook naar het Paul-Ehrlich-Institut (PEI) te sturen.

Ze willen dat de Bundestag zeer goed op de hoogte is van alle feiten, voordat zij tot een vaccinatieplicht besluiten.

• Jörg Matysik, Analytische Chemie, Leipzig;
• Gerald Dyker, Organische Chemie, Bochum;
• Andreas Schnepf, Anorganische Chemie, Tübingen;
• Martin Winkler, Materials and Process Engineering, Zürich

De reden dat ik u benader is een aantal debatten die ik gezien heb en waaruit ik de conclusie getrokken heb dat u in een (comfortabele) “bubbel” leeft en geen enkel benul hebt van wat er zich in het land afspeelt. []

U bent van mening dat er een debat kan zijn in ons land over de maatregelen/beleid. Ik kan [] uit eigen ervaring mededelen dat mij het zwijgen is opgelegd door het management van mijn organisatie. Het is mij niet toegestaan om vanuit mijn functie mijn zorgen te uiten. Dit op straffe van ontslag! En ik ben niet alleen in deze! Alleen al in een groep van 150 ambulancehulpverleners hoor ik elke dag verhalen van collega’s die het “debat” niet aan kunnen gaan omdat dit gevolgen heeft voor hen! En dit gaat op voor alle disciplines in de zorg.. Van de activiteitenbegeleider tot de professoren.

Door mijn inmiddels [ruime] ervaring in de acute hulpverlening kan ik u bovendien mededelen dat wij het in de corona-periode en met name tijdens de 1e lockdown 40% RUSTIGER hebben gehad dan vergelijkbare perioden in de jaren daarvoor. In het griepjaar van 2017 en 2018 had ik het persoonlijk opvallend drukker met het vervoeren van de risicogroepen naar ziekenhuizen. Ook toen was er een beddenprobleem. Wat er toen niet gebeurde was het volgende:
* Er mochten gewoon familieleden mee met onze patiënten. Deze werden niet aan hun lot overgelaten, met schrijnende gevallen zoals die keer dat ik een meisje van 12 met gebroken bovenbeen naar het ziekenhuis bracht en haar eigen vader de toegang tot haar werd geweigerd op de SEH!
* Er werden geen risicogroepen aan hun lot overgelaten een opgesloten in kamers in verpleeghuizen, met doorgeplaste luiers waarbij [] een patiënt mij vertelde: “Broeder ik heb de oorlog meegemaakt, die periode was minder erg dan nu….. Toen konden wij nog naar buiten gaan en vrij bewegen nu ben ik gevangen gezet!” []
* Wij werden opgedragen om niet-werkende mondkapjes te dragen puur voor de publieke opinie (dus om het gedragsexperiment te ondersteunen). Deze blauwe maskers moeten wij AFZETTEN zodra wij bij een patiënt komen aangezien deze niet werken! Wij dienen dan FFP2 maskers te dragen. Op het moment dat ik daarover vragen stelde werd mij medegedeeld dat ik dit niet mocht stellen en gewoon mijn functie diende uit te voeren…
* Tijdens de 1ste golf werd bijna letterlijk iedereen per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Heel vaak stonden mensen met hun tasje klaar in de gang en kwamen zij zelfstandig naar de ambulance gelopen! Ik heb daarnaast ook natuurlijk echt zieke mensen gezien en ontken dus niet dat er een virus rondgaat.

Dit zijn maar een paar voorbeelden ik kan ik er nog velen aan toe voegen. Wat ik ook graag wil melden is de opvallende aantallen patiënten die ik NA de injectie-campagne vervoerd heb met allerlei (ernstige) gezondheidsschade. Een voorbeeld dat tekenend is voor bijvoorbeeld de onderrapportage bij het LAREB is de volgende casus:

Wij moeten een vrouw van 40 zonder medische voorgeschiedenis vervoeren naar een ziekenhuis gespecialiseerd in IAT (een procedure om bloedstolsels uit de vaten in de hersenen te krijgen). Deze dame lag op de SEH en voordat wij op transport mochten vroeg de arts aldaar of zij wel haar coronaprikken had gehad en of zij nog bijwerkingen had ervaren. Ik mompelde toen (omdat als je dit hardop meld je in de problemen komt) “Dokter dit is de bijwerking”. Een verpleegkundige van de SEH naast mij knikte bevestigend! Omdat van mij nog steeds familie mee mag rijden kon ik haar echtgenoot spreken en deze meneer wist mij te melden dat na haar 2e injectie “zij nooit meer echt fit was “.

Nu hoor ik u denken dit is toeval en er is geen causaal verband. In de afgelopen 20 jaar ambulance heb ik heel wat voorbij zien komen. Ik heb ook collega’s meegemaakt die gestorven zijn of ziek werden. Maar wat ik de afgelopen 1,5 jaar heb meegemaakt slaat alles. Ik ga toch om u een beeld te geven even wat opsommen opdat u zich hopelijk realiseert dat er wel heel veel mensen overlijden of ernstig letsel overhouden aan “toeval”

Ik ken inmiddels:
-2 collega’s dood gevonden in huis (gezonde mannen van 42 en  50 jaar)
-3 broers van collega’s dood gevonden in huis
-1 collega met een dubbele longembolie
-2 collega’s met bloedpropjes (CVA en TIA )
-3 mensen in mijn buurt die plots overleden zijn na de injectie

En ook hier kan ik voorbeelden blijven noemen zoals het neefje van vrienden van ons. Die jongeman is 22 jaar en ligt nu halfzijdig verlamd in een verpleeghuis na een bloedprop in zijn brein… Ik kan u met klem vertellen dat ik dat in al mijn jaren op de ambulance maar zeer, zeer sporadisch heb meegemaakt.

U ziet het. Dit is meer een patroon dan “toeval”.

Ik heb collega’s die vragen gaan stellen aan onze medisch manager dat het zo opvallend is dat wij veel mensen met bloedproppen vervoeren. Hierover is ook door een andere collega al verklaard bij de BPOC.

Wat ik u dus probeer op het hart te drukken is dat er een enorm probleem is in de zorg, het debat en dat dit probleem alleen maar groter wordt als mensen, zoals u, in uw “bubbel” blijven zitten. Ik weet dat u misschien wel een agenda volgt en eerlijkheidshalve vertrouw ik u en uw partij voor geen cent! Ik maak mij ernstig zorgen over de kwaliteit van de mensen in de kamer en ik hoop dat u zich zal gaan verdiepen in de andere kant van het debat (wat dus niet gevoerd wordt).
Hiervoor kunt u bijvoorbeeld terecht bij  [].

Wederom hoorde ik in hetzelfde debat door uw collega Paternotte gezegd worden: “Wij moeten luisteren naar artsen”. Zeker! daar wil ik wel aan toevoegen: Luister naar artsen ZONDER belangenverstrengelingen en laat de artsen en wetenschappers eerst maar eens in debat gaan. Wist u bijvoorbeeld van de Great Barrington Declaration.  Dit zijn vooraanstaande wetenschappers die zich ernstige zorgen maken. Ik druk u op het hart dat u zich ook ernstig zorgen moet gaan maken en niet over SARS-COV-2 maar over het beleid! Realiseert u zich alstublieft dat dit pad wat is ingeslagen echt misdadig is. Een hele grote groep burgers realiseert zich dit al en die groeit elke dag.

Hoogachtend,

Een hele bezorgde hulpverlener en burger van Nederland
Eelco ”

6. “Pubs with no volume on the TV.”

7. “Not allowing people to sit on a park bench. My elderly aunt kept fit by walking her dog every day, but she needed to rest. Since that rule, she stopped going out. She went downhill and died last April.”

8. “I got thrown out of a McDonald’s for refusing to stand on a yellow circle. I was the only customer.”

9. “Yellow and black hazard tape across public seats and benches outdoors.”

10. “I’m stuck in the infant in-patient ward with my nine-day-old sick baby, post C-section, unable to look after him. My husband (same household) is not allowed to be here with us. I’m having panic attacks, which is preventing me from producing milk for the baby.”

11. “I was advised by a council worker to keep my dog on a lead because people might stop to pet her and congregate too closely.”

12. “My bed-ridden mother-in-law with dementia in a care home where only ‘window visits’ were allowed. Mum was on the first floor. Had to wait for someone to die on the ground floor so she could be moved down there and finally seen by her family. After 12 months.”

13. “Two people allowed to go for a walk on a golf course. If they took clubs and balls, it was a criminal offence.”

14. “The one-way system in my local pub, which meant that to visit the loo you had to make a circular journey through the building, ensuring you passed every table.”

15. “My dad was failing in his care home. We weren’t allowed to visit him until the doctor judged he was end-of-life care because of one positive case in the home. We had 24 hours with him before he passed.”

16. “People falling down the escalator on the Underground because they were frightened of touching the handrails – even though you couldn’t get Covid from surfaces.”

17. “Rule of Six. My wife and I have three children so we could meet either my wife’s mum or her dad, but not both at the same time.”

18. “Nobody solved an airborne virus transmission with a one-way system in Tesco.”

19. “How about not being allowed for several months – by law – to play tennis outdoors with my own wife? We’d have been further apart from each other on court than in our own home.”

20. “On two occasions, I was stopped and questioned while taking flowers to my mother’s grave. One time, a police officer even asked for my mum’s name. No idea what he would have done with that information.”

21. “Birmingham City Council cutting the grass in two-metre strips – so the weeds could social-distance?”

22. “Northampton police checking supermarket baskets for non-essential items.”

23. “All the children at school were asked to bring in a favourite book, but it had to be quarantined for two days before being ‘exposed’ to the rest of the class.”

24. “Dr Hilary on Good Morning Britain advising people to wear masks on the beach – and that it would be a good idea to swim in the sea with one on, too.”

25. “Gyms and exercise classes forced to close, but fast-food outlets remained open.”

26. “They taped off every other urinal in my workplace.”

27. “Sign on the inside of work bathroom door: close toilet lid before flushing to prevent plumes of Covid-19.”

28. “We held our carol service in a local park, but had to send out invitations by word of mouth, rather than email, so we’d have plausible deniability if stopped by police.”

29. “Having to wear a disposable apron and gloves while visiting my mother in a care home, while she was on the other side of a floor-to-ceiling Perspex wall.”

30. “Scotch eggs. You couldn’t drink in a pub unless you also had a ‘substantial’ meal.”

31. “Testing of totally healthy people and making them stop work based on a questionable positive test result, when they have no symptoms, creating NHS staff shortages, cancelled operations. Things that, you know, actually kill people…”

32. “My son works in the NHS on the Covid ward and could go to the local Sainsbury’s for his lunch. But when we were ill and isolating at home, he had to isolate as well – for 10 days.”

33. “My eight-year-old granddaughter telling me they weren’t allowed to sing Happy Birthday at school for her friend’s ninth birthday.”
A substantial meal…
A substantial meal… Credit: E+

34. “It was illegal to see your parents in their back garden, but legal to meet them in a pub garden with lots of other people.”

35. “I had to abandon my weekly choir practice – but my husband was allowed to sing as a spectator at a football match.”

36. “They removed all the bins in Regent’s Park and Hampstead Heath.”

37. “Having a flask of tea or coffee on a walk meant it was classified as a picnic – and thus verboten.”

38. “Bring your own biro to a dental appointment to fill in a form declaring you do not have Covid.”

39. “My neighbour refused to hang the washing out to dry – they thought the sheets might catch Covid and infect them.”

40. “My 12-year-old had to sit alone at her grandfather’s funeral – her first experience of one – even though we drove there together and hugged outside. There were three officials watching us all to ensure we didn’t break the rules.”

41. “We could only go outdoors once a day for exercise.”

42. “In pubs, wearing a mask to get from the door to the table, and the table to the toilet – but not wearing a mask while sitting down.”

43. “People in a Tier 3 area walking two minutes down the road for a pint in Tier 2.”

44. “In Wales, supermarkets were allowed to stay open, but the aisles containing children’s clothing and books were taped off. Because buying a baby’s jumper is so much more perilous than picking up a pint of milk.”

45. “The pallbearers all but threw my mother’s coffin in the grave and ran away. They had her down as a Covid death, but she died of cancer.”

46. “The one-way systems around supermarkets that led to people being forced into parts they didn’t want to be in, making them spend more time in the shop – while Covid simply circulated over the top of the shelves.”

47. “Children abandoned by social services and left in the clutches of terrible parents.”

48. “Police breaking into our student house and pinning my girlfriend by the neck up against the wall. I said: ‘This is England – you’re not allowed to do that.’”

49. “Residents of care homes forgetting who they were during the long months when family were not allowed to visit them.”