Op deze pagina
Laatste verbetering 18 april 2023
Geen virus in New York City – bijlage
Op deze pagina vind je aanvullingen op het NYC-artikel.
Het verschil tussen hispanics/zwarten en blanken
[ Punt 5 uit de lijst met mogelijke oorzaken]
In onderstaande tabel zien we, per groep, wat de sterfte was. bron Het zijn de 18-duizend vermeende-coviddoden binnen de oversterfte van 27-duizend.
De groep Hispanic/Latino en Black/African American telde twee maal zo veel opnames en overledenen als de blanken (per 100.000 inwoners.
[ De kleinere groep Aziaten had nog minder sterfte dan blanken. De waarden voor Hispanic/Latino en Black/African American liggen erg dicht bij elkaar. ]
Dit verschil wordt bevestigd door de waarden voor welstandsklassen, gemeten met de armoede in de wijk (neighborhood poverty.
New York’s latino’s en zwarten zijn gemiddeld minder gezond dan blanken (tabel) maar het verschil in sterftecijfers is beperkt: 495, 663 en 527 (rij Total mortality per 100,000 population, age-adjusted.
En we weten niet in hoeverre de opgenomen en gestorven zwarten aanvankelijk zieker waren dan de (idem) blanken, in die periode. We mogen aannemen dat deze onbalans gering is.
De slechte behandeling in de ziekenhuizen verklaart het verschil juist niet: de verhouding tussen sterfte en opnames is 37 procent voor latino’s, 35 % voor zwarten en 43 % voor blanken -zij komen er iets slechter uit.
De benadeling van latino’s en zwarten komt vooral doordat zij in grotere mate opgenomen werden (per 100.000.
Hoe zou de uitkomst zijn als zij in dezelfde mate als blanken (314*) werden opgenomen ? Dan waren er de helft minder opnames (15-duizend) en de helft minder doden (5 à 6-duizend.
[* De waarden voor latino’s en zwarten zijn 658 en 699.]
De conclusie (De benadeling van …) is niet robuust. We weten bij voorbeeld niet of ook in normale tijden blanken in mindere mate opgenomen worden. Noch waarom zo veel latino’s en zwarten opgenomen waren in ’20. Voor de hand liggende gedachten: zij gingen vaker naar de EH en/of op de EH werden zij minder naar huis gestuurd. Maar waarom ?
Vet: de belangrijkste getallen / † Per 100.000 / row % is deel van aantal cases / % bev. is aandeel in totale bevolking (mijn kolom) 
De verrassende griepgolf
In voorgaande winters gingen 200 tot 400 mensen met ILI (Influenza-like illness; definite hieronder) naar de EH, per dag.
In de winter 2019/20 was die toeloop hoger: hij steeg in december naar duizend en bleef op dat niveau in januari. In februari nam het af naar normaal (400). In maart kwam de piek van 1600 en een snelle daling naar 400.
In de vier voorgaande winters was het hoogste aantal griepdoden per week 29 en de golf was in week 15 achter de rug. In 2019/20 zien we hetzelfde, tot week 13. Dan komt een abnormale piek met 217, 329, 170 en 75 doden in de weken 14-17.
Deze enorme griepgolf werd niet opgemerkt. De reden is eenvoudig, hij viel samen met de covid-golf: begin in week 12, top in week 15. De covidsterfte hield langer aan. Alle aandacht ging naar de covid-golf.
Er zijn schijnbaar twee golven:
- Griep, een bekende ziekte en een onwaarschijnlijke toename
- Covid, een nieuwe ziekte dus niet vergelijkbaar met voorgaande jaren
Ze hebben gemeen dat SARS meestal de doodsoorzaak is en het etiket zinloos, of schadelijk.
De grafiek toont twee onverklaarbare dingen: de abnormale griepgolf in maart ‘20 en het verdwijnen van griep in de twee volgende seizoenen. Beide het gevolg van onjuist labelen.
Over longontsteking, griep en covid
Hier schreef ik over het onduidelijke verband tussen longontsteking en griep.
Covid en CLI maken het ondoorzichtiger: wie leed waaraan, en hoe betrouwbaar zijn de diagnoses ?
Het NYC Dept. of Health definieert CLI met: ILI (Influenza-like illness), longontsteking of het nieuwe coronavirus.
ILI is koorts en hoesten / keelpijn / kortademigheid of moeite met ademhalen, of griep. Longontsteking: melding (mention) of diagnose van longontsteking.
Maar patiënten met alleen griep worden uitgesloten van CLI.
Het is een wirwar van begrippen en daarmee zijn de aantallen patiënten en sterfte met die labels onbetrouwbaar.
We moeten daarom kijken naar longontstekingen en SARS.
Covid op overlijdensakten
In de volgende tabel zien we een verband tussen locatie en CoViD-aandeel: hoe meer medici hoe meer CoViD-19; thuis het minst, in het ziekenhuis het meest.
De doden thuis werden summier onderzocht op doodsoorzaken want de medical examiners hadden het te druk. Het is onmogelijk dat covid (of griep) deze hartaanvallen veroorzaakte. Bij een gering vermoeden kwam covid toch op de overlijdensakte, dat gebeurde 1450 keer.
Wat gebeurde in de ziekenhuizen. In de Eerste Hulp was het percentage ‘met c-virus’ in die periode: 3 (ja drie), met een (dag)maximum van 10. bron
Er werden in die periode 34-duizend patiënten opgenomen met CLI (covid-klachten, bij binnenkomst) en 50-duizend covid-patiënten geregistreerd middels test of symptomen.
Dat geeft aan hoe onscherp de diagnoses waren bij deze ziekte, en de getallen.
In de ziekenhuizen werd CoViD-19 opvallend veel op de overlijdensakte gezet, zelfs iets meer dan de oversterfte aldaar, zie 1e rij hieronder. Dat is in lijn met het dominante verhaal maar is het geloofwaardig ?
95,97% is een foute waarde
Het nocebo-effect
[ Punt 2 uit de lijst met mogelijke oorzaken]
Als je dagelijks beelden ziet van sterfte, jouw stad is deels gesloten wegens een nieuw, dodelijk virus, de ziekenhuizen zijn overbelast en iedereen is bang dan heeft dat een negatieve invloed op je geest. Dit is het nocebo-effect, het tegengestelde van het placebo-effect. Angst of een negatieve verwachting leidt tot pijn en/of andere klachten. Lees hierover bij Virusvaria.
De DHS noemt drie voorbeelden in Fear of Terrorist Attack Could Trigger Mass Psychogenic Illness.
Als dit maar 1 promille van de bevolking treft (18+) dan zijn het 7-duizend gevallen, in een stad als New York City.
Het is echter niet bekend of dit in enige mate heeft bijgedragen aan de oversterfte.